Ik heb de eye-tracking contactlenzen van Mojo Vision uitgeprobeerd. U kunt het uiteindelijk ook proberen.
In 2009 ben ik begonnen met het beoordelen van laptops bij CNET. Nu verken ik draagbare technologie, VR/AR, tablets, gaming en toekomstige/opkomende trends in onze veranderende wereld. Andere obsessies zijn magie, meeslepend theater, puzzels, bordspellen, koken, improvisatie en de New York-jets.
Er verscheen een reeks pop-up richtingsmarkeringen die als kleine groene lijnen in mijn gezichtsveld verschenen. Als ik me omdraai, kan ik zien welke richting het noorden is. Dit zijn de markeringen op het kompas, geprojecteerd op een klein MicroLED-display, geplaatst op een contactlens, en voor mijn ogen gehouden met een stok. Na jaren van het proberen van een slimme bril, is mijn terugkeer naar het zien van dingen door de gebogen, nagelgrote lenzen net zo wild als altijd. Toch weet ik het niet zeker of ik het in mijn ogen moet dragen.
Groene contactlenzenX
Mojo Lens is een stand-alone displaylens die ik eerder op CES 2020 heb geprobeerd in een vroege iteratie vóór de pandemie, en het bedrijf zegt dat het uiteindelijk beschikbaar zal zijn voor interne tests.
Ik heb een paar weken geleden de nieuwste prototypelenzen van Mojo Vision getest in een kantoorgebouw in Manhattan, toen het bedrijf zich voorbereidde op de volgende fase van interne ontwikkeling. Hoewel Mojo's contactlenzen nog steeds niet zijn goedgekeurd voor dagelijks gebruik, zijn dit een nieuwe stap doorsturen en vertegenwoordigen het voltooide technologiepakket van het bedrijf dat moet worden opgenomen in versie 1.0.
De technologie van Mojo Vision is in zekere zin augmented reality. Maar niet zoals je zou denken. Het monochrome groene display met harde lens kan tekst, eenvoudige afbeeldingen en zelfs enkele illustraties weergeven, maar het functioneert meer als een smartwatch. De versnellingsmeter, gyroscoop, en magnetometer geven het ook iets dat ik nog niet eerder heb geprobeerd: eye-tracking.
Het display van de lens is de groene stip in het midden. Dat is het. De hardwarering rond de rand is motion tracking en andere chipcomponenten.
In tegenstelling tot eye-tracking-technologie in VR- en AR-brillen, die een camera gebruiken om oogbewegingen waar te nemen, volgen deze lenzen de oogbeweging door daadwerkelijk op uw oog te gaan zitten. Leidinggevenden van Mojo Vision zeggen dat, net als smartwatches, sensoren beweging nauwkeuriger kunnen berekenen dan VR of AR-bril. Ik draag deze eigenlijk niet in mijn ogen omdat de lenzen er nog niet helemaal zijn. Ik hield de lens heel dicht bij mijn ogen en draaide mijn hoofd om het tracking-effect te zien.
Toen ik Mojo's beeldmateriaal in 2020 probeerde, was het een versie zonder ingebouwde motion tracking-technologie of batterijen. De nieuwe versie heeft een batterij-array, motion-tracking en draadloze connectiviteit op korte afstand.
Maar de lens is geen op zichzelf staand apparaat. Een aangepaste draadloze verbinding communiceert rechtstreeks met het extra nekgedragen apparaat, dat Mojo een relais noemt, dat zal fungeren als een begeleidende computer voor de lens. Ik zie dat deel van de Mojo niet Vision hardware, alleen de lens.
Deze lenzen kunnen draadloos verbinding maken met lokale apparaten, waardoor bewegingsregistratie en weergave-elementen op de lens zelf blijven.
Lenzen kunnen op dit moment niet rechtstreeks verbinding maken met telefoons omdat lenzen een energiezuinigere draadloze verbinding op korte afstand vereisen. hij leidde me door de nieuwste demo. "We moesten onze eigen demo maken."De draadloze verbinding van de Mojo Vision bevindt zich in de 5GHz-band, maar Sinclair zei dat het bedrijf nog werk moet doen om ervoor te zorgen dat de draadloze verbinding niet wordt opgepakt of storing veroorzaakt.
"De telefoon heeft niet de radio die we nodig hebben," zei Sinclair. "Vanwege de transmissiemogelijkheden van de lens, moet deze iets dichter bij het hoofd zijn."Hij zei dat de technologie in helmen of zelfs brillen zou kunnen worden ingebouwd, maar apparaten in nekbandstijl zijn nu het meest praktisch.
In het ideale geval streeft Mojo ernaar om in de toekomst verbindingen over langere afstanden mogelijk te maken. De in de nek gemonteerde processor kan echter verbinding maken met de telefoon. Hij haalt de GPS van de telefoon en maakt verbinding met de modem van de telefoon, waardoor de nekband een brug wordt.
Hoe ik door de lens kijk, mijn hoofd draaien. Niet precies hetzelfde als het dragen van een lens, maar ik ben zo dichtbij als ik nu kan komen.
Mijn hoofd optillen en de kamer rondkijken met lenzen op een stok voor me is niet hetzelfde als het dragen van contactlenzen met eye-tracking. Zelfs na deze demo is de daadwerkelijke ervaring van het dragen van Mojo Vision lenzen in het wild nog onbekend. Maar zelfs in vergelijking met mijn laatste Mojo-demo in januari 2020, maakt het zien hoe de interface op de camera werkt, de ervaring meer echt.
In veel opzichten doet het denken aan een slimme bril genaamd Focals made by North, die Google in 2020 kocht. North Focals projecteert een klein LED-display in het oog dat werkt als een kleine uitlezing, maar zonder eye-tracking. Ik kan een glimp opvangen van rond de lens die wat informatie kan brengen, heel erg zoals een smartwatch op mijn hoofd, of zoals Google Glass ... behalve dan ook anders. Het heldere scherm hing in de lucht als geëtst licht en verdween toen.
Ik zag een ringinterface, een simulatie van wat ik zag op mijn eye-tracking Vive Pro VR-headset toen ik voor het laatst Mojo Vision in Las Vegas in 2020 bezocht. Ik zie een klein draadkruis vallen op het kleine app-pictogram rond de ring, en als ik een paar seconden op een pictogram blijf, wordt het geopend. De ring rond de periferie van mijn gezichtsveld bleef onzichtbaar totdat ik naar de rand keek, waar app-achtige widgets verschenen.
Ik zag een reis-app die het vinden van vluchtinformatie voor een vliegtuig simuleert, en een kleine afbeelding die laat zien waar mijn stoel is. Ik kan naar andere vensters kijken (mijn Uber-ritinformatie, mijn gate). Een andere app-achtige widget laat zien hoe het eruit ziet om pop-up fitnessgegevens op het scherm te zien (hartslag, ronde-informatie, zoals smartwatch-metingen). Een andere widget geeft een afbeelding weer: ik zie een kleine baby Yoda (ook bekend als Grogu), weergegeven in groentinten. Ook de klassieker van Han Solo Star Wars-beelden. Deze afbeeldingen laten zien dat het scherm er goed genoeg uitziet om afbeeldingen te bekijken en tekst te lezen. De andere is een teleprompter die tekst afspeelt die ik kan voorlezen. Toen ik wegkeek van de app en terugging naar de buitenste ring, prompt is weer verdwenen.
Het was niet gemakkelijk om erachter te komen hoe ik het naar rechts moest verplaatsen, maar ik heb deze opnamen niet eens geprobeerd zoals ik had verwacht. Het lijkt mij dat ze bewegen als mijn ogen bewegen, waardoor ze rechtstreeks de interface besturen. Buiten mijn ogen, Ik moet mijn hoofd op en neer kantelen. Mojo Vision belooft dat de ervaring op de ogen het scherm echter zal doen aanvoelen en mijn gezichtsveld zal vullen. Dit is logisch aangezien ik de monitor een beetje van mijn ogen verwijderd heb. scherm zit net boven mijn pupil, met zijn smalle venster uitgelijnd met het gebied waar de fovea, het meest gedetailleerde deel van het centrum van ons zicht, zich bevindt. Terugkijken uit de lus betekent dat je de ene app sluit of een andere opent.
De Mojo Vision-lens waar ik nu naar kijk, heeft zeker meer hardware aan boord dan de 2020-versie die ik eerder heb gezien, maar hij is nog niet volledig geactiveerd.” Hij heeft een radio, hij heeft een display, hij heeft drie bewegingssensoren, hij is heeft veel batterij- en energiebeheersystemen ingebouwd.Het heeft al deze dingen in zich, "vertelde Sinclair me. Maar het krachtsysteem op de lens is niet geactiveerd om in het oog te werken. In plaats daarvan is de lens nu bevestigd aan een onderarmbevestiging die ik vasthoud terwijl ik hem van stroom gebruik. Momenteel , de demo die ik probeer, is het gebruik van een draadloze chip om gegevens in en uit de lens te halen om deze weer te geven.
De lens van de Mojo Lens zelf heeft een kleine Arm Cortex M0-processor die versleutelde gegevens verwerkt die in en uit de lens lopen, evenals energiebeheer. De nekbandcomputer voert de app uit, interpreteert de eye-trackinggegevens en werkt de afbeelding bij positie in een lus van 10 milliseconden. Hoewel grafische gegevens in sommige opzichten niet compact zijn (het is een "stuk inhoud met een diameter van 300 pixels", zegt Sinclair), moet de processor deze gegevens constant snel en betrouwbaar bijwerken. niet synchroon lopen, het kan oogfans snel desoriënteren.
Drew Perkins, CEO van Mojo Vision, zal de eerste zijn die de lenzen draagt. Daarna zullen de rest van de leidinggevenden van het bedrijf komen, samen met de rest van hun executive team, zei Sinclair. Het fitness- en bewegingspartnerschap dat het bedrijf heeft aangekondigd eerder dit jaar is het de bedoeling om enkele vroege tests uit te voeren om te zien hoe de lenzen werken met fitness- en atletische trainings-apps.
Mojo Vision werkt er ook aan om deze lenzen te laten werken als medisch goedgekeurde hulpmiddelen voor gezichtsscherpte, maar deze stappen moeten mogelijk nog worden gevorderd. "We kunnen ons voorstellen dat slechtziende gebruikers een tweede camera met hoge resolutie hebben ingebouwd in een bril , of vastgehaakt aan hun oren - ze kijken naar iets en het maakt een foto met een zeer hoge resolutie, dan is het in hun ogen en kunnen ze pannen en zoomen en dingen zien, "zei Sinclair over de toekomst. Mojo Vision is er nog niet , maar het testen van deze eye-tracking draagbare microdisplays zal een begin zijn.
Bovendien hebben deze lenzen FDA-goedkeuring als contactlenzen nodig, een doorlopend proces bij Mojo Vision. Ze moeten ook worden vervaardigd met verschillende voorschriften, en het bedrijf wil de chiphardware beschermen met een kunstmatige iris en de lenzen er normaler uit laten zien.
“We hebben werk te doen om er een product van te maken.Het is geen product”, benadrukte Sinclair de plaatsing van de Mojo Vision-lens. Als eerste persoon die een intraoculaire test van deze lenzen zou proberen, zou ik erg nerveus zijn, maar waarom niet? Deze technologie heeft nooit eerder bestaan. weet je, alleen een ander bedrijf, InWith, werkt aan slimme contactlenzen. Ik heb nog nooit demo's gezien van hoe deze concurrerende zachte lenzen werken, en die lijken nog geen displays te hebben. cutting-edge slimme bril verouderd in vergelijking.
Posttijd: 22 april-2022
